Verslag uit Rio de Janeiro

Op vrijdag 21 december 2012, 6 uur in de morgen, loop ik volgepakt met t-shirts en medailles naar de bus toe die mij naar Favela da Rocinha zal brengen, de grootste sloppenwijk van Rio de Janeiro. Het voetbaltoernooi zou oorspronkelijk in Complexo de Alemao, een van de gevaarlijkste sloppenwijken van Rio, plaatsvinden in samenwerking met NGO IBISS, maar deze was te gevaarlijk door spanningen tussen de drugsbazen en de politie. Last minute heb ik gelukkig nog via-via contact op kunnen nemen met een voetbalschool in Rocinha.

rio1

De accommodatie was een mooi kunstgrasveld met kantine en was hogergelegen in de favela waardoor ik met de motortaxi naar de top van de favela moest. Ondanks het vroege tijdstip was het al levendig in de wijk, met veel mensen op straat en alle winkels open. Er is natuurlijk armoede en kinderen hebben kleine kansen op een betere toekomst, maar de levensvreugde straalt van alle gezichten af.

Om 8 uur had ik afgesproken met de baas van de voetbalschool, Leandro Martins. Samen met hem ben ik de favela doorgelopen om boodschappen te doen voor de lunch. Voor 100 kinderen zag de boodschappenlijst er zo uit:
– 100 flesjes water
– 100 flesjes fris
– 200 broodjes
– 200 knakworsten
– 1 liter tomaten puree
– 5 kilo uien
– 10 kilo tomaten

Je kunt je wel voorstellen dat het een tijdje heeft geduurd voordat we alles gevonden hadden, aangezien alle winkels heel erg klein zijn en niet zijn voorbereid op zo’n grote aantallen.

rio2

Rond een uur of 10 kwamen de eerste kinderen het complex opgelopen, de t-shirts werden verdeeld en de kinderen werden opgedeeld in teams. Het toernooi kon dan nu eindelijk beginnen. Het toernooi bestond uit twee groepen van vier teams. Na het afwerken van alle wedstrijden in de groep zouden de twee groepwinnaars de finale spelen.

De uitstraling van die jongens kan ik in drie woorden samenvatten: enthousiast, fanatiek en plezier. Ik heb zelden zo’n jonge kinderen 20 minuten lang zien rennen en jagen op de bal met zo veel passie terwijl het 40 graden was. Er is gezweet, geruzied, gejuicht en genoten.

rio3

Na een paar uur voetballen was het tijd voor een pauze. Terwijl alle kinderen lekker aan het ballen waren, hebben vier lieve moeders 200 broodjes knakworst gemaakt. Na alle inspanning hadden de kinderen nu de mogelijkheid om even uit te rusten, iets lekkers te eten en even iets te drinken ter afkoeling.

Na de pauze werden de laatste wedstrijden gespeeld en waren de winnaars bekend. De prijsuitreiking was misschien wel het mooiste moment voor de kinderen. Na een lange en vermoeiende dag beloond worden met een gouden medaille! De glimlach straalde van alle gezichten af en de medailles werden met veel vreugde in ontvangst genomen.

Al met al kan teruggekeken worden op een geslaagde dag. Deze dag was niet mogelijk geweest zonder de steun van United Cubs en de hulp van Leandro Martins. Hiervoor wil ik jullie beiden hartelijk bedanken!

Ivo van Well

0 antwoorden

Laat een reactie achter

Wilt u zich mengen in de discussie?
Voel u niet bezwaard om bij te dragen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *