Kaapstad, een stad waar veel mensen verliefd op worden, waaronder ikzelf, Sanne. Na een prachtige reis in de winter van 2013 keerde ik afgelopen winter terug naar Zuid- Afrika. Dit keer om een ander deel van Kaapstad te leren kennen door middel van het organiseren van een voetbaltoernooitje met United Cubs. Langa, het voor mij tot dan toe nog onbekende deel van Kaapstad, is de oudste en kleinste township van Kaapstad. Deze township werd voor een aantal weken mijn thuisbasis voor de organisatie van het toernooi. In samenwerking met een lokale NGO genaamd Project Playground heb ik een eendaags toernooi op poten gezet voor 96 kinderen van onder de 11 jaar.
Tijdens de voorbereidingen heb ik prachtige dingen mee mogen maken. Ik heb mee mogen kijken en draaien bij een NGO die de jeugd van Langa mooie programma’s aanbiedt. Kinderen met een leeftijd tussen de 8 en 21 kunnen hier terecht voor buitenschoolse activiteiten zoals drama, dans, voetbal en netbal om ze zo weg te houden van het gangsterleven. Tijdens deze ervaring heb ik ook gezien hoe groot de verschillen tussen arm en rijk zijn en dat de ongelijkheid in Kaapstad enorm is. Ik heb prachtige mensen leren kennen en hun indrukwekkende verhalen mogen aanhoren. Ook heb ik gemerkt hoe belangrijk sport en andere activiteiten zijn voor de kids in deze townships. Het United Cubs voetbaltoernooitje was hier dus mooi op zijn plaats.
Op zaterdag 22 november was het eindelijk zover, vol energie werd ik voor de wekker wakker en stapte ik in de auto naar Langa. De zon scheen en met een glimlach op mijn gezicht zag ik de Tafelberg rechts aan mij voorbij glijden. Er verscheen een nog grotere glimlach toen ik mijn broer Matthijs en zijn vriendin Lissa zag staan tussen de veel te vroeg gearriveerde kids. De kids wilden er natuurlijk zeker van zijn dat ze hun vervoer naar het toernooi niet zouden missen. Onze auto werd volgeladen met de shirts, de medailles, voetballen, de lunchpakketjes en niet te vergeten de worsten voor op de braai. Klaar voor vertrek!
Het toernooitje vond plaats op een mooi veldje in Gugulethu, een township 10 minuutjes rijden van Langa. Matthijs, Lissa en ik reden alvast vooruit om de boel daar te regelen. En ondanks de goede voorbereiding moest er zeker nog wat geregeld worden. Ondertussen was ik er gelukkig al achter gekomen dat “don’t worry Sanne it’s all going to be fine” betekende: het komt zeker goed, maar check het zelf nog even dubbel! Dus de vier voetbalgoals werden nog even op hun plaatst gezet, er werd een deal gesloten met het team wat bleek te trainen op ons toernooiveld en zo kwam alles inderdaad goed. De acht teams druppelden binnen en een klein uurtje later stonden alle 96 mannetjes trots in hun wit oranje United Cubs shirt te wachten op het startschot. In de korte samenkomst voor het startschot werd nog even benadrukt dat vandaag een dag is die volledig in het teken staat van de kids: laat ze spelen, laat ze genieten, laat ze vandaag echt kind zijn. Een applaus volgde en het spelen ging van start!
Vanuit de organisatietafel hadden we een prachtig zicht op de bloedfanatieke teams. Een jongetje met een veel te grote voetbalbroek trok mijn aandacht, nog geen seconde later sprong mijn aandacht over naar een groepje dansende jongens na het scoren van een goal. Met al deze mooie beelden en indrukken vlogen de eerste rondes voorbij. In de tussentijd had Matthijs de smaak te pakken gekregen met het braaien. Er vormde zich een prachtige rij naar de braai toe waar Lissa de welverdiende broodjes uitdeelde aan de spelers. Met het broodje nog in de hand werd er gedrongen bij het schema om te zien wie tegen wie moest spelen na de lunch.
Met de dankbaar gevulde buikjes begonnen we aan de middag. Een middag die gevuld werd met veel gedans, vele penalty rondes, luid roepende coaches, aanmoedigende ouders, lachende kids en bezoekjes van Hollandse vrienden. Kortom de middag werd gevuld met veel plezier. Het plaatje werd compleet gemaakt toen United Cubs ambassadeur Gregory Sedoc ook nog even tussen zijn trainingsprogramma door een kijkje kwam nemen bij de voetballende kids.
De finale werd met penalty’s tot op het laatste moment spannend gehouden. Na de beslissende goal kwamen we met zijn allen bij elkaar, inclusief het al 10 minuten dansende winnende team. Toen volgde voor mij het meest indrukwekkende moment van de dag. Want deze dag was er niet 1 winnaar, er waren 96 winnaars. Het applaus en de energie die ontstond bij de woorden: “Jullie zijn allemaal winnaars, dus jullie krijgen allemaal een medaille” was onvergetelijk. Met opgeheven hoofd en vol trots lieten de 96 mannen de medaille om hun nek glijden. Onze glimlach was op dat moment groter dan ooit. Play for a smile.
Ik wil iedereen bedanken die heeft meegeholpen en heeft bijgedragen aan het mogelijk maken van dit toernooi. In het bijzonder de voetbalcoaches van de lokale NGO Project Playground, de lieve donateurs, de enthousiaste vrijwilligers en uiteraard United Cubs zelf. Baie Dankie!
Matthijs, Sanne en Lissa
