Verslag sportdagen in Nepal door Sander Geerts in samenwerking met United Cubs

Daar sta je dan in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal waar je het gevoel hebt dat je je door alle kleurrijke en krioelende straatjes in het betoverende doolhof bevindt. Na de eerste kennismaking met de Nepalese cultuur waar ik mijn ogen heb uitgekeken op de vele bezienswaardigheden vervolg ik mijn weg naar de stad Pokhara, 200 kilometer ten westen van Kathmandu. Na te hebben genoten van een busreis waarin angstmomenten zich afwisselen met gelukzaligheid wanneer je de sneeuwtoppen van het Himalaya-gebergte ziet, komen we aan in de omgeving van Pokhara waar ik in een klein dorpje in een gastgezin zal verblijven.

Ik ben hier gekomen als vrijwilligers vanuit Stichting Maya. Van stichting Maya , dat overigens nog veel meer mooie projecten opzet voor de kinderen in Nepal, heb ik de mogelijkheid gekregen om 3 sportdagen te organiseren op drie verschillende scholen in de bergen van Nepal. Voor mij zijn het bergen, de Nepalezen noemen dit de heuvels, aangezien 8 van 14 achtduizenders in Nepal liggen en alleen deze 8 tot echte bergen worden gerekend. De scholen waar de sportdagen plaatsvinden liggen voor Nepalese begrippen niet ver van mijn gastgezin af. De dichtstbijzijnde school met 150 leerlingen ligt op 15 minuten lopen, de tweede school met 250 leerlingen is 50 minuten lopen en de derde school met 550 leerlingen ligt op 1,5 uur loopafstand. De eerste kennismaking met leraren en leerlingen verloopt eigenlijk vlekkeloos ondanks de taalbarrière. Je wordt in Nepal als vrijwilliger op twee handen gedragen en de kinderen zijn zo enthousiast dat je al snel in dit enthousiasme meegesleurd wordt. Hier voel ik me de komende 3 maanden wel thuis, dacht ik bij mezelf.

Doordeweeks bezocht ik de verschillende scholen om met leraren te praten die wel Engels konden, en de kinderen te vermaken tijdens de pauzes met Nepalese spelletjes, zelfverzonnen spelletjes en al bestaande sporten. De scholen in Nepal bestaan uit de klassen 1 t/m 10 waarin kinderen van 4 tot 18 jaar door elkaar heen bewegen. Het is geweldig om te zien hoe de kinderen in Nepal weinig nodig hebben om een brede grijns op hun gezicht te krijgen en hoe alle leerlingen elkaar betrekken in die vreugde.

Omdat het tempo in Nepal stukken lager ligt als Nederland heeft het regelen van de sportdagen nog heel wat voeten in de aarde gehad. Organiseren gebeurt in Nepal gewoon op een andere manier dan anders. Wanneer er afspraken worden gemaakt hoeft dit lang niet altijd te betekeken dat het ook daadwerkelijk vaststaat en gaat gebeuren. Een gezegde dat dan ook vaak wordt gebruikt door de Nepalese bevolking is ‘Ké garné’, dat je zou kunnen vertalen naar ‘Tsja, zo gaat dat hè, zo is het leven nou eenmaal hier’. Daar ga je dan maar gewoon in mee en dit heeft eigenlijk ook wel zijn charme. Maar het uiteindelijke resultaat mocht er wezen. Met behulp van de sponsor United Cubs kon gezorgd worden voor de benodigde ballen, netten, vlaggen, stiften, ballonnen en nog vele andere materialen voor de sportdagen. Omdat spelen met versleten materiaal aan de orde van de dag is in Nepal waren de nieuwe spullen zeer welkom en was de dank groot. De vreugde-uitbarsting van de kinderen bij het tevoorschijn halen van nieuw materiaal bewees dit maar weer eens! Op de sportdagen werden zowel spellen die men kende als spellen die voor de kinderen nieuw waren gespeeld (stoelendans, limbo dansen en bowlen). Door teams te maken waarin de leeftijden varieerden en ieder team een speelschema te overhandigen werd er op elke school een groot toernooi gespeeld waarbij alle teams tegelijkertijd aan het sporten waren. Doormiddel van doordraaien konden alle teams in de volgende 10 spellen tegen elkaar strijden.
Het ging hierbij uiteindelijk niet om de winst maar voor het team dat het beste samenwerkte en het meest sportief was konden kleine prijsjes gewonnen worden.

In de middagpauze werd er gezorgd voor een heerlijke lunch en na afloop werd elke deelnemer blij gemaakt met een medaille. Bij elke sport werd één van de leraren geplaatst die ervoor zorgde dat alles volgens de spelregels verliep. Door de leraren te betrekken bij het maken van het plan van aanpak, het aanschaffen van de materialen, het maken van een draaiboek en de speelschema’s konden ze leren hoe ze zo’n dag de volgende keer zelf kunnen opzetten. Het doel van de sportdagen was naast het maken van plezier, ook de continuering van de sportdagen in de toekomst door de leraren zelf. Het overhandigde gebundelde schrift met daarin onder andere de spelregels voor elk spel en de instructies voor het maken van de speelschema’s kan ze hierbij helpen.

Tot slot is er voor elke deelnemer gezorgd voor een goed en stevig sport T-shirt met het logo van United Cubs erop. Omdat er meer dan 800 T-shirts gemaakt moesten worden en dit veel tijd in beslag nam is het helaas niet gelukt dit op de sportdagen zelf te overhandigen maar zijn deze 2 weken later alsnog langs gebracht voor de leerlingen. De vreugde werd er niet minder om en zoals gebruikelijk werd op die dag een hele ceremonie met toeters en bellen georganiseerd om hun dank te betuigen. Ik heb er van genoten!

Sander Geerts